HABERGRAM sade haber
Sabah gün ağarıyor, kulağıma, yoldan geçen koyun, kuzu, keçi ve oğlakların seslerine can sesleri de karışarak geliyor. Artık havaların buralarda iyice soğumasıyla dağa çıkan Yörükler ovadaki evlerine dönmeye başlıyor. Birinci durak benim evin önündeki ormanlık alan oluyor.
Sabah kahvaltısını yaptıktan ormandan gelen sohbette doğru koyuldum. Komşum Zom Zom Mustafa Göçer ve hanımı yuvarlak masayı kurmuşlardı bile. Sağ olsunlar odun ateşine çayı bile koyup beni de; “Gel hele gel” diye sohbete dahil ettiler. Mis gibi çayımızı orman havasında içerken havadan sudan konuşmaya başladık.
Eskiden dağlarda Yörüklerden iğne atsan yere düşmezmiş. Adım başı çadırlarla doluymuş. Ama şimdilerde bu sayı çok azalmış. Yörükler de artık kendi çocuklarına bu işi yaptırmıyor, maaşlı bir işte çalışmasını istiyormuş.
Akşam olunca yakın komşum Mehmet Usta beni telefonla aradı, kızı ve eniştesinin bahçede yapmakta olduğu pekmez köpüğü yemeğe davet etti. Elime kaşığı alıp köpükten sıcak sıcak yemeğe başladım. İlk defa pekmez köpüğü yemiş oldum. Sohbet de, pekmez de güzel çok güzeldi.
Çamlıyayla güzel, ormanları güzel, Yörükleri güzel, akşamları da bir başka güzel…
